Najpierw dzieci rysują coś na kartce, na przykład kota. Następnie na trzech różnych kartkach papieru piszą trzy różne słowa, powiedzmy; "pies", "kot" i "koń". Składamy każdy arkusz jak namiocik, tak że powierzchnia z napisem zwrócona jest w stronę psa. Następnie pokazujemy psu rysunek i mówimy: "To jest kot, idź szukaj słowa kot". Pies przynosi właściwa kartkę. Prawda jest taka, że posługujemy się tutaj znaną magikom sztuczką. Zanim przystępujemy do pokazu czytania zdrapujemy paznokciami lewej reki trochę mydła. Rysunek dzieci bierzemy do tej właśnie dłoni zostawiając nań ślad mydła, to samo czyniąc z tym kawałkiem papieru, na którym wypisano właściwe słowo. Prawa ręka, ta bez śladów mydła, służy do ustawiania kartek z niewłaściwymi wyrazami. Kiedy opisujemy psu rysunek i wymawiamy słowo, trzymamy kartkę tuż przed nosem psa, tak by z łatwością wyczuwał zapach mydła. Pies idąc "przeczytać" słowa, po prostu szuka kartki papieru, która pachnie tak samo jak ta, którą mu pokazujemy.
S.Coren, Tajemnice psiego umysłu, 2008, s.21-22
