„Kultura ludzka powstaje i rozwija się w zabawiei jako zabawa” - stwierdził Johann Huizinga, wybitny holenderski historyk kultury
i językoznawca. W swojej książce „Homo Ludens” podkreślał, że zabawa jest integralną częścią ludzkiego życia. A skoro tak rzeczy mają się
z dorosłymi, to łatwo wyobrazić sobie, jak ważną rolę zabawa odgrywa w życiu dziecka. Dzieci nie potrzebują szczególnej okazji do zabawy. Warto jednak pamiętać, że dziecięca zabawa, wbrew pozorom, nie jest bezmyślnym zabijaniem czasu. Odpowiednio stymulowana przez rodziców, opiekunów i nauczycieli przyczynia się do wszechstronnego rozwoju dziecka i ma wpływ na całe jego życie. Lew Wygotski, rosyjski pionier psychologii społeczno-kulturowej stwierdził, że
„w zabawie dziecko na głowę bije swoje prawdziwe umiejętności (...) Podczas zabawy dzieci osiągają największe sukcesy. To właśnie te osiągnięcia będą stanowiły podstawę działań i moralności młodego człowieka (...) Najważniejsze w zabawie jest to, że powstają nowe relacje pomiędzy sytuacjami wymyślonymi a sytuacjami rzeczywistymi.” Według W. Okonia zabawa jest swoistym rodzajem kontaktu człowieka z jego rzeczywistością w różnych okresach życia oraz jest to sposób przeżywania świata rzeczywistego, który nie tylko dostarcza przyjemności, lecz także zapewnia równowagę i harmonię między człowiekiem a jego światem.Naturalny świat dzieci jest światem zabawy. Jest to świat stworzony dla jego radości, odkrywania i tworzenia, droga za kurtynę rzeczywistości, gdzie dzieje się tyle wielkich i nieoczekiwanych rzeczy.
Z g a d u l aChttps://www.facebook.com/thedodosite/videos/947982872003055/?hc_ref=NEWSFEEDjego imienia. Sprawdzimy, czy piesek rozpozna dziecko. Następnie prowadzący z powagą pyta psa: Czy ty wiesz piesku, kto teraz z tobą rozmawiał Prowadzący nachyla się nad psem: piesek mi powiedział, że ty jesteś dziewczynką i masz na imię Ania. Czy piesek odgadł? Teraz odsłonię pieskowi oczy, niech na ciebie popatrzy.
S k ł a d a l k aĆhttps://www.facebook.com/thedodosite/videos/947982872003055/?hc_ref=NEWSFEEDC i e p ł o – z i m n o
Ćwiczenie nawiązuje do znanej zabawy. Dziecko zamyka oczy, w tym czasie prowadzący „chowa” psa. Następnie podchodzi do dziecka i mówi: Otwórz oczy. Powiem ci jak masz iść, aby odnaleźć psa. Będę mówił: w prawo, w lewo, do przodu, do tyłu. Słuchaj i wykonuj polecenia. Prowadzący staje za dzieckiem i kieruje jego krokami, np.: idź do przodu. Stop. Przesuwaj się w lewo. Stop. Teraz do przodu. Stop. Po odnalezieniu psa, następuje zmiana (Gruszczyk-Kolczyńska, 1997)
Zabawy paluszkowe.Pacynki.Miniteatrzyk dla pieskaDzięki zabawom paluszkowym i pacynkami dzieci uczą się ukierunkowanej aktywności, doskonalą motorykę małą, uczą się podziału na role (kolejności, zabawy w grupie), zaspokajają potrzebę ruchu, ćwiczą samodzielność, otwartość w rozmowie i zabawie, kształtują umiejętność swobodnego wypowiadania się, poszerzają zasób słownictwa, ćwiczą wyobraźnię. Ponadto zabawy pacynkami dostarczają niezapomnianych emocji i przeżyć; sprawiają wiele radości podczas zabawy; ośmielają, ugruntowują pewność siebie w kontakcie z innymi, pozwalają na twórczą inicjatywę.
***Ten pierwszy – to dziadziuś.
A obok – babunia.
Największy – to tatuś.
A przy nim – mamunia
Najmniejszy, to dziecinka mała!
A to – moja rączka cała
***
Wszystkie pieski spały.
Pierwszy obudził się mały.
Mały obudził średniego,
Który spał obok niego.
Gdy średni już nie spał,
To duży też przestał.
Trzy pieski się bawiły,
Czwartego zbudziły.
Cztery pieski szczekały,
Piatemu spać nie dały.
(Sąsiadek K., Zabawy paluszkowe, Poznań 2005)
Na stronie http://www.kdc.pl/ (zabawki) można nabyć: sympatyczną pluszową pacynkę - pieska. Piesek "szczeka" na różne melodie, gdy porusza się jej pyszczkiem.
Zabawa w pytaniaThttps://www.facebook.com/thedodosite/videos/947982872003055/?hc_ref=NEWSFEED- Nie
- Czy to zwierzę lubi obgryzać kości?
- Tak
- Czy to jest pies?
-Tak!!!
Następuje zamiana ról: terapeuta wybiera zwierzątko, dziecko odgaduje (ważne, by dziecko dobrze znało to zwierzę) .Pies może pomóc terapeucie, szczekając na"tak"Gruszczyk-Kolczyńska, Zielińska, 1997
Mackenzie Thorpe http://www.art.com/
