Pojęcie aktywności twórczej oznacza wszelką aktywność poznawczą i emocjonalno-motywacyjną do subiektywnie lub obiektywnie nowych i wartościowych wytworów w różnorodnych dziedzinach życia (H.Cudak, 2000 ). Twórcza aktywność dziecka stanowi potrzebę wrodzoną, której zaspokojenie jest koniecznością dla optymalnego rozwoju dziecka. Aby spontaniczna aktywność dziecka mogła zyskać miano twórczej, konieczne są pewne cechy umysłu, które należy kształtować w sposób świadomy już u małych dzieci. Muszą one doznawać wielu bogatych i różnorodnych przeżyć, pobudzających je zarówno uczuciowo, jak i umysłowo. Dzieci podczas tworzenia doznają wielu satysfakcji, które sprzyjają ich rozwojowi. Samodzielna twórczość plastyczna wzbogaca dziecko, rozwija wrażliwość, kształci spostrzegawczość i zmysł orientacji, pamięć i wyobraźnię, uczy koncentracji uwagi i wytrwałości – rozwija i utrwala jego postawę twórczą. Wychowanie przez sztukę rozwija osobowość aktywną, twórczą, bogatą wewnętrznie i otwartą na bogactwo świata, kultury i natury.
